Priznanje Jovi Radovanoviću i “Sedmorici mladih”

08 феб Priznanje Jovi Radovanoviću i “Sedmorici mladih”

Nagrada Nišville jazz festival za životno delo

Priznanje Jovi Radovanoviću i “Sedmorici mladih”

Nagrada za životno delo koju Nišville jazz festival tradicionalno dodeljuje zaslužnim srpskim muzičarima, ove godine biće uručena Jovi Radovanoviću i grupi “Sedmorica mladih” sastavu koji je ušao u Ginisovu knjigu rekorda kao ansambl koji je 33 godine svirao neprekidno zajedno. Iako će kod najšire publike ostati upamćeni kao sigurno prvi SFRJ “show band”, odnosno ansambl koji podjednako uspešno izvodi veoma različite muzičke stilove, a čiji članovi pri tom poseduju i evidentan komičarski talenat, “Sedmorica mladih” su od početaka pa do prestanka rada, a na ovim prostorima  bili jedni od najuticajnijih promotera džeza i njemu srodnih stilova.

Ansambl “Sedmorica mladih” osnovan je 29. septembra 1959. godine u Beogradu. Prvu postavu su činili Zoran Zarije Raković (truba), Ljubiša Milić (trombon), Vladislav Vasilić (klarinet), Nebojša Dančević (klavir), Milutin Vasović (gitara), Ljubiša Stošić (bas) i Branislav Todorović (bubnjevi). Vladislav Vasilić je 1963. godine otišao u vojsku, a1966. poginuo u saobraćajnoj nesreći, i na njegovo mesto u grupi dolazi klarinetista, saksofonista i flautist Jova Radovanović koji ubrzo postaje zaštitni znak grupe.  Druga personalna promena desila se 1978. kada je na mesto bubnajra, umesto Branislava Todorovića (koji je preminuo) došao Nebojša Kunić. Poslednji koncert kao ansambl imali su u maju 1991. godine u Sarajevu, a grupa je zvanično prestala sa radom 1999. godine, odnosno, nakon smrti gitariste Milutina Vasovića (1998).

Grupa je prvobitno nazvana “Beogradski diksilend ansambl” što je i bio stil u kojem su u početku isključivo delovali, a o čemu svedoči i postava karakteristična za diksilend sastave. Prvu svirku su imali u

u Domu omladine “Jurica Ribar”. i kao što je već rečeno njihova muzika se zasnivala prvenstveno na džezu i diksilendu. Osim što je većina članova osim svojih “primarnih” svirala i još po neki instrument, svi su bili i dobri vokalisti, pa su na repertoaru imali  i dosta  afroameričkih sprituala, koje su izvodili u najboljem maniru čuvenog vokalnog “Golden Gate Quarteta”.  Vremenom, uporedo sa ovim stilovima, ansambl je u repertoar ubacio i druge muzičke žanrove, što je odlično prolazilo kod publike.  Iako muzika bazirana na afroameričkoj trediciji od šezdesetih do osamdesetih nije bila naročito popularna kod šire publike,  “Sedmorica mladi” su do prestanka rada ostali verni i džezu. “Stilsko svaštarenje” što u njihovm slučaju nema nužno negativnu konotaciju – iznuđeno je tokom prvog ozbiljnog angažmana u inostranstvu – 1962. godine u Siriji, u hotelu Grand u okolini Damaska. U hotelu se u tom trenutku nalazio veliki broj svetskih političara i diplomata, pa su Sedmorca mladih svoj repertoar morali da priklade ukusu publike. Nakon četiri meseca u Siriji, grupa je stigla u Beograd i u saradnji sa Ustanovom kulture „Vuk Stefanović Karadžić“ pokrenula “dancing večeri”, po uzoru na ono što su naučili u Damasku.

Nastupali su širom zapadne Evrope, u Nemačkoj, imali koncerte širom Švajcarske, Austrije, Holandije. Bili su prva estradna jugoslovenska grupa koje je imala turneju po Sovjetskom Savezu, nakon izbacivanja Jugoslavije iz Komunističkog informacionog biroa 1948. godine, kao i nakon smrti Staljina. Samo u  Sovjetskom Savezu su odsvirali oko 1.000 koncerata, a ostaće zebeleženo da su tokom tri dana odsvirali čak 17 koncerata u Noriljsku. Nastupe su imali i u Sjedinjenim Državama u Linkoln centru, gde su predstavljali RTV Beograd na danima jugoslovenske televizije, kao i nastup u Austriji, u berlinskoj “Dojče hali”, koju su punili sedam puta zaredom. Na inostranim turnejama su proveli punih 15 godina!
Godine 1975. proglašeni su za jugoslovenske ambasadore kulture i oslobođeni su vojske. Često su svirali političarima i diplomatama, kao i Josipu Brozu Titu i bili česti gosti u Karađorđevu.

Krajem sedamdesetih godina prestali su da nastupaju u inostranstvu i nastupali isključivo u SFRJ. Zagrebačku salu “Vatroslav Lisinski” punili su 14 puta za redom, kao i mnoge druge prestižne sale širom bivše Jugoslavije.

Tokom svoje dugogodišnje karijere, ansambl je snimio 30 singl ploča i više od 10 LP ploča, jednu od njih za nemačku etiketu “Saba” i dve u Sovjetskom Savezu. Pored muzičkih sposobnosti, izvođenja više muzičkih žanrova istovremeno, Sedmorica mladih su se istakli i kao vrhunski zabavljači.

Bili su zaštitni znak Radio Televizije Beograd. Pojavljivali su se u porodičnim i zabavnim emisijama i serijama i prva su muzička grupa koja je imala svoje TV šou programe od kojih je “Sedam plus sedam” – jedan od najgledanijih TV serijala svih vremena na prostorima bivše Jugoslavije .  Osamdesetih godina imali su svoju emisiju zvanu “Cirkus sedam mladih”, a ukupno su tokom svoje karijere snimili više od 50 sati programskog sadržaja.

Poslednji koncert kao ansambl imali su u Sarajevu, u maju 1991. godine. Simbolično – kraj SFRJ bio je i faktički i kraj “Sedmorice mladih”, mada su zvanično prestali sa radom 1999. godine. Od devetorice, koji su bili članovi grupe, osim Jove Radovanovića – živi su još bubnjar Nebojša Kunić i trombonista (i gitarista) Ljubiša MIlić. Godine 2007. Retrospektivno je objavljen album Sedmorice mladih “Kad sveci marširaju” na kojem se našao izbor jazz, dixieland i gospel kompozicija po kojima će ih muzički sladokusci najduže pamtiti.